top of page
Abbas Kiarostami
روبه رویم دشتی ست
از خوابزده ها
چشم هاشان بسته
پلک هاشان چروکیده
_سرمه بر گونهها
شان میغلتد بر خاک
_خارهای صدا
شان میدمد در باد
_نفیر فنا
شان انچنان که میخواهم
قدم بردارم
ببوسم
_یک یک پلکها
شان را از عشق به تقدیر
بیدار کنم
چون مسیح، مرده را.
اکتبر ۲۰۲۴
دنهاخ
bottom of page